top of page

Zübeyde Çınar

Hicri 1324 Milâdi 1908 yılında Bünyan'da doğdu. Birinci devre Kayseri Milletvekili Hoca Alim Efendi (Çınar) nin kızıdır. İlkokuldan sonra okumamış, evde özel gayretlerle kendisini yetiştirmiştir. Kur’ān-ı Kerîmi hıfz etmiş, Bünyan Belediye Encümen üyeliği yapmıştır. 22.10.1990 yılında İstanbul’da vefat ederek oraya gömülmüştür.


Bir çok defalar Hacca giden Zübeyde Çınar, şiirlerinde daha çok dînî konuları işlemişse de sosyal ve duygusal şiirleri de vardır.

Pembe tuvaletle çıktı ufuklar
Dağlar renkten renge sarınır oldu
Akşamın her yerde garipliği var
Kalbime kederler sürünür oldu

 

Muhitin hay huyu sona erince
Serildi siyah tül inceden ince
Bülbülle baş başa kalınca gonca
Duygularım aşkla arınır oldu
        
Gözümde canlanan o tatlı mazi
Bozulmaz ezelden yazılan yazı
Bitmiyor içimde hicranlı sızı
Kalbim ateşlere bürünür oldu

 

Zübeyde çınar der bu mihnet bitmez
Sürüklenip hayat menzile yetmez
Talihi güler yüzle bir cilve etmez
Kalbimde kederler görünür oldu    

 

***

 

Yaptın kafes koydun kuşu
Bu değil mi işin başı
Lemyezel’in budur işi
Yetiş çâre-sāzım yetiş

 

Bir gün bozar da kırarsın
Topraklara da sararsın
Tekrar binasın kurarsın
Yetiş çâre-sāzım yetiş

 

Çınar kulunu ağlatma
Dertler verip de inletme
Şaşırtıp eğri söyletme
Yetiş çâre-sāzım yetiş


***

 

Ey bî-çâre mücrim varlık
Yolun yakın gider oldun
Bu can mü’mîne darlık
Yolun yakın gider oldun

 

Biçersin ne ektin birer
At kasavet etme keder
Bu can kuşu uçup gider
Yolun yakın gider oldun

 

Niçin çekersin endîşe
Heves etme olmaz işe
Dönüş olmaz bu gidişe
Yolun yakın gider oldun


Gelirler sana görürsün
Suale cevap verirsin
Ne olduğunu bilirsin
Yolun yakın gider oldun

 

Bu emr-i Hakk’dır olacak
Ferman yerini bulacak
Çınar’ım halin n’olacak
Yolun yakın gider oldun


***

 

Tren hattı geçti şevkin artmaz mı
Çifte fabrikalar sana yetmez mi
Gülistanda bülbüllerin ötmez mi
Ezelden namlıdır ismin Erciyes

 

Eteğinde zümrüt koyaklı bağlar
Ali Dağı sönmez aşkınla çağlar
Senden ayrı düşen gönüller ağlar
Yangın yüreklere serāp Erciyes

 

Nuh Peygamber aştı yüce serini
Selâmet vermezsin niçin yolunu
Her kim incitirse Allah kulunu
Dumanı eksilmez onun Erciyes

 

İnkisāra bādî olmak ne lazım

Gönül fetheylemek birinci azim
Gam yemem kış olsa baharım yazım
Bekāda gülistan bulsam Erciyes

 

bottom of page